ครั้งหนึ่งในชีวิต… เราคือผู้พิชิตภูเขาไฟฟูจิ

ความเดิมตอนที่แล้ว ปีนภูเขาไฟฟูจิ…ชีวิตหนึ่งควรต้องลอง!! (ตอนที่ 1) หลังจากตัดสินใจจะปีน ภูเขาไฟฟูจิ (Mt. Fuji)  เราก็เดินทางจาก Station 5 จนมาถึง Station 8 หลักจากเหน็ดเหนื่อยกับการปีนภูเขาไฟฟูจิมาถึง 3 สถานี ก็ใกล้จะถึงที่พักของเราแล้ว

แต่พอเพื่อนเดินออกมาบอกว่าที่พักเรายังต้องเดินขึ้นไปต่ออีกน่าจะประมาณอีก 2 ชั้นได้ จากที่เหนื่อยอยู่แล้วนี่แทบจะเป็นลม ฮ่าๆๆๆ

พอมองขึ้นไปเอิ่มมม ฉันต้องปีนขึ้นไปอีกหรอเนี่ย แต่ก็ต้องปีนสินะ ^_^ เอาไหนๆ ก็ไหนๆ ปีนขึ้นไปอีกนิด! สู้ๆ! (แต่ความจริง ไม่นิดเลย TT)

และแล้วเราก็มาถึงที่พัก โรงแรม Gunso – Muro โรงแรมบนภูเขาไฟฟูจิ ช่วงเวลาประมาณ 6 โมงนิดๆ ใช้เวลาปีนขึ้นราวๆ 7 ชั่วโมงได้ ส่วนที่พักของเราจะมีป้ายรูปภูเขาไฟฟูจิตั้งเด่นเป็นสง่า บอกระดับความสูง 3,250 m. ถึงที่พักแล้วจะรออะไรก็รีบเข้าไปเช็กอินสิคะ ^_^

ด้านในที่พัก เข้าไปโซนแรกจะเป็นโซนห้องอาหาร หน้าที่พักจะมีร้านขายเครื่องขนมและเครื่องดื่ม เราจะมากินข้าวเย็นกันโซนนี้ค่ะ ส่วนโซนห้องนอนจะต้องขึ้นไปชั้นสอง จะเป็นห้องกว้างๆ แบ่งออกเป็นสองชั้นย่อย คือชั้นล่างและชั้นบน จะมีถุงนอนเรียงติดๆ กันเราได้นอนชั้นล่างจะแคบๆ หน่อยต้องก้มๆ เข้าไปนอน พื้นที่วางสัมภาระก็วางตรงหัวนอนนั้นแหละค่ะ

พอหกโมงครึ่งพนักงานโรงแรมจะมาเรียกให้เราลงไปกินข้าว ซึ่งอาหารมื้อค้ำของเราก็คือ “ข้าวแกงกะหรี่” และ “ไก่ป๊อป 2 ชิ้น” เราซึ่งเป็นคนไม่ชอบกินแกงกะหรี่อยู่แล้ว เลยได้รับประทานแค่ข้าวกับไก่ป๊อปสองชิ้นเล็กๆ (T_T)

กินข้าวเสร็จก็เริ่มเข้านอนเพราะต้องตื่นตั้งแต่ตีหนึ่งครึ่งเพื่อเราจะได้ขึ้นภูเขาไฟฟูจิกันต่อ กำหนดการคือจะเริ่มเดินทางขึ้นไปดูปากปล่องภูเขาไฟตอนตีสอง สาเหตุที่ต้องขึ้นไปตั้งแต่ตีสอง ก็เพราะส่วนมากนักปีนเขาอยากไปไปชมพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้ากันค่ะ!

แต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับค่ะ อาจเป็นเพราะที่นอนมันแคบๆ และต้องนอนติดกับคนข้างๆ ทำให้เรานอนไม่หลับ พลิกตัวกลับไปกลับมาหลายรอบมาก สักพักเพื่อนเราก็ลุกขึ้นมาบอกเราว่ารู้สึกเวียนหัว คลื่นไส้ ปวดเบ้าตา คืนนั้นเราเลยไม่นอนกัน ตัดสินใจเก็บข้าวของมานั่งข้างนอกแทน

พอเพื่อนได้กินยาแก้ปวด และพ่นออกซิเจน ดื่มเกลือแร่ สักพักอาการก็ดีขึ้น จนกระทั้งตีหนึ่งกว่าๆ ทุกคนก็เริ่มลุกลงมาเพื่อเตรียมตัวออกสตาร์ทกัน

พอเพื่อนรู้สึกดีขึ้น เราก็เริ่มสตาร์ทกันประมาณตีหนึ่งสี่สิบได้ค่ะ ระหว่างทางเราต้องมีไฟฉายนะคะ ไว้ส่องทางระหว่างเดิน เพราะจะมืดมากค่ะ ทุกคนเริ่มสตาร์ทพร้อมๆ กัน เราเดินขึ้นเรื่อยๆแบบช้าๆ เพราะปีนขึ้นได้ทีละนิดๆ แล้วก็หยุดรอให้คนข้างบนปีนขึ้นไปก่อน แต่ก็เป็นข้อดีเพราะทำให้เราไม่เหนื่อยง่ายค่ะ

เมื่อเรามองลงไปด้านล่างจะเห็นแสงไฟเป็นสายเลยค่ะ คือแสงไฟจากไฟฉายของนักปีนเขาที่ทยอยกันเดินขึ้นมาเรื่อยๆ และเมื่อเรามองขึ้นไปด้านบนก็จะเป็นแสงไฟของนักปีนเขาที่ขึ้นไปก่อนหน้าเราเป็นสายยาวสุดสายตาจนไปถึงยอดเขา

เราปีนขึ้นเรื่อยๆ แบบช้าๆ จนถึง station ที่ 8.5 อยู่ระหว่างทางจาก Station 8 ไปยัง Station 9 เลยขอพักที่ station นี้สักพัก นั่งพักยังไม่ถึงนาที..ฝนก็เริ่มตกลงมาปรอยๆ เราก็เริ่มเอาเสื้อกันฝนออกมาใส่ ซึ่งเสื้อกันฝนที่เราเตรียมมาเป็นเสื้อกันฝนแบบบางๆ ซื้อที่ร้านสะดวกซื้อที่ไทยค่ะ ^_^”

ใส่เสื้อกันฝนเรียบร้อยแล้วก็เริ่มเดินต่อ ลมก็เริ่มพัดแรงขึ้นเรื่อยๆ สักพักเรารู้สึกว่าเริ่มเปียกๆ ด้านข้างตัว สรุปคือเสื้อกันฝนเราขาดค่ะ ลมแรงมากจนเสื้อกันฝนบางๆ ที่เราเตรียมมาเอาไม่อยู่แล้วสินะ T_T คือสภาพตอนนั้นเปียกปอนมาก ไอ้ตัวเราเปียกไม่เป็นไหร่ แต่กลัวกล้องกับมือถือเปียก เราเลยต้องพยายามดึงเสื้อกันฝนมาปิดกระเป๋ากล้องไว้ก่อนค่ะ สรุปว่าตัวเราเลยเปียกทั้งตัว

ในขณะเดียวกันนั้น เพื่อนที่มาซื้อเสื้อกันฝนที่ญี่ปุ่น กลับได้ของทนทานกว่า ไม่ค่อยเปียกเหมือนเรา ข้อนี้ต้องจดไว้ให้ดีเลยนะคะ เลือกคุณภาพเสื้อกันฝนที่ใช้ด้วย เพราะฝนตกบนเขา ลมแรงมากจริงๆ ค่ะ T_T

ยิ่งปีนสูงไปเรื่อยๆ ลมก็เริ่มพัดแรงเรื่อยๆ ฝนก็เริ่มตกไม่เป็นทิศไม่เป็นทาง ตอนนี้รับรู้ได้ถึงความชื้นเข้าไปในตัวทั้งหนาวทั้งชื้น ถุงมือก็เริ่มอุ้มน้ำ

ถุงมือที่เราใส่เป็นถุงมือผ้าอะค่ะ กันหนาวได้แต่ไม่กันฝน ^_^ เราจึงต้องเตือนตั้งแต่ตอนต้นๆ เรื่องการเตรียมอุปกรณ์ (จาก ตอนที่แล้ว) ว่าถุงมือควรเตรียมแบบกันฝนและกันหนาวได้ด้วย เสื้อกันฝนก็ต้องเตรียมแบบหนาๆ ที่กันได้ทั้งฝนและลม ที่สำคัญ ควรมีฮูดสำหรับคลุมหัวด้วยจะดีมาก เพราะอากาศบนยอดภูเขาไฟฟูจิแปรปรวนมากค่ะ เราไม่รู้ว่าวันที่เราขึ้นอากาศจะเป็นยังไง

เมื่อถึง Station 9 ฝนก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เรานั่งพักที่แคร่ของจุดแวะพักทั้งที่ตัวยังเปียกๆ พอแค่หายเหนื่อย เมื่อมองไปด้านล่างเห็นแสงไฟฉายของเพื่อนร่วมอุดมการณ์เดินเป็นทิวแถว และเมื่อมองไปยังด้านบน ก็เป็นแถวยาวขึ้นไปจนสุดลูกหูลูกตา เมื่อพักพอหายเหนื่อย ก็ได้เวลาเดินตามกลุ่มขึ้นไป

กว่าจะขึ้นมาถึง Station 10 ซึ่งเป็นจุดสูงสุดของภูเขาไฟฟูจิ เราใช้เวลาไปทั้งหมด 4 ชั่วโมงได้ค่ะ หากเป็นสถานการณ์ปกติที่อากาศแจ่มใสคาดว่าเราจะใช้เวลาเดินทางเพียง 3 ชั่วโมงนิดๆ ทันเห็นพระอาทิตย์ขึ้นเหนือเมฆพอดี TT

แต่ขณะนี้ถึงแม้ว่าฟ้าเริ่มสว่างแล้วในเวลาหกโมง แต่เราก็ยังไม่เห็นวี่แววของพระอาทิตย์ยิ้มแฉ่งเลย เมื่อขึ้นไปถึงจุดหมาย ที่ด้านบน เราสังเกตเห็นสัญลักษณ์เทาโทริอิตั้งเด่นเป็นสง่า เย้! เรามาถึงแล้ว!

แต่ดีใจได้ไม่สุดเท่าไร เพราะว่า ทั้งฝนทั้งหมอก พัดกระจายมาแบบไม่เป็นทิศเป็นทาง เราถ่ายรูปน้อยมาก ส่วนใหญ่เป็นภาพจากกล้องมือถือ (ซึ่งหลังจากนั้นไม่นานมือถือก็เดี้ยง)

เรากับเพื่อนเริ่มไม่ไหวแล้วค่ะ คือเสื้อกันฝนเราต้านลมไม่อยู่ เราเริ่มมองหาที่หลบฝน ซึ่งมองไปรอบๆ ตามหลังคาที่ยื่นออกมาจากร้านค้าต่างๆ ก็แทบจะไม่มีที่ให้เรายืนเลยเพราะต่างคนก็ต่างหลบฝน

ส่วนร้านค้าต่างๆ คนเต็มร้านไปหมด เรากับเพื่อนเดินหาที่หลบฝนไปเรื่อยๆ และได้เหลือบไปมองเห็นห้องเล็กๆ มีคนยืนอยู่ข้างในประมาณ 2-3 คน เรารีบเดินดิ่งไปเพื่อจะไปขอหลบฝน พอเดินไปใกล้ๆ เท่านั้นแหละ อ๋อ มันคือห้องน้ำนั่นเอง ^_^” (แป่ว)

ห้องน้ำที่นี่เป็นห้องน้ำรวมนะคะ เหมือนกับบรรดาห้องน้ำตามแต่ละ station ที่ผ่านมา ที่ส่วนมากจะเป็นห้องน้ำรวมเช่นเดียวกันค่ะ พอเราเข้าไปในห้องน้ำจะเห็นโถฉี่ของผู้ชายก่อน แล้วถัดไปจึงจะเป็นห้องส้วม แบ่งเป็นห้องๆ

เรากับเพื่อนไม่มีทางเลือกแล้วค่ะ ตัดสินใจเข้าไปหลบฝนในห้องน้ำ เดินข้าไปจะมีแคร่ไม้เล็กๆ พอที่จะนั่งได้สองคน เรากับเพื่อนตัดสินใจนั้งหลบฝนในนี้ เพราะช่วงเวลานั้นไม่มีทางเลือกแล้วแหละ ^_^”

นั่งหลบฝนกันอยู่สักพักก็เริ่มหิวค่ะ มองออกไปข้างนอกเห็นคนเริ่มเดินลงกันไปเกือบหมดแล้ว เรากับเพื่อนเลยเดินไปหาอะไรกิน

บน Station 10 นี้จะมีร้านค้าขายอาหารและอุปกรณ์กันฝน ประมาณสองสามร้านได้ เราตัดสินใจซื้อเสื้อกันฝนใหม่ ราคา 2,000 เยน เลยทีเดียว (ปกติด้านล่างจะขาย 1,000 เยน) แต่ถ้าไม่ซื้อคงเดินลงไปไม่ได้ เลยต้องตัดสินใจซื้อ นอกจากนี้ก็สั่งราเมงคัพมานั้งกินกันสักพัก ซึ่งราคานั้นสุดแสนโหด ปกติราคาราเมงคัพที่ขายตามร้านสะดวกซื้อด้านล่างจะประมาณ 148 เยน แต่ข้างบนนี้ 750 เยนจ้า อิอิ

ฝนเริ่มเหมือนจะหยุดตกเลยตัดสินใจจะเดินไปปากปล่อง แต่พอเดินออกจากร้านเท่านั้น เอิ่มมม -__-” ฝนก็ตกลงมาอีกแล้ว และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตก หมอกก็ยังหนาเหมือนเดิมค่ะ เราเดินไปดูแถวๆ บริเวณที่มีเชือกกั้นอยู่ เดาเอาเองว่าน่าจะเป็นปากปล่อง ซึ่งมองไม่เห็นอะไรเลย หากเดินข้ามที่กั้นลงไปก็กลัวจะตกลงไป 555 สรุปเราสองคนก็ไม่ได้รูปปากปล่องภูเขาไฟฟูจิกลับมา

ทีแรกเรากับเพื่อนกะจะรอให้แดดออกค่ะ แต่ดูแล้วไม่มีวี่แวว แถมเพื่อนร่วมทางเหลือน้อยเต็มทน…เราเลยตัดสินใจเดินลงค่ะ T T

เส้นทางลงจากภูเขาไฟฟูจิ (Mt. Fuji)

เรากับเพื่อนเดินลงคนละเส้นกับทางขึ้นมาค่ะ เพราะเห็นคนส่วนมากลงเส้นนี้กัน ทางลงจะเป็นแบบทางลาดซิกแซกโค้งหักศอกลงไปเรื่อยๆ ดูจากสายตา เหมือนจะง่าย แต่พอลองเดินจริงๆ แล้วรู้สึกยากกว่าทางขึ้นค่ะ เพราะทางขึ้นเรายังมีก้อนหินเป็นที่ยึดจับ แต่ทางลงจะเป็นทางลาดลงและมีแต่ก้อนหินก้อนกรวด ด้านไหล่เขาไม่มีที่คั่น หากลื่นไถลลงไปมีสิทธิ์ตกไหล่เขาได้เลยค่ะ

ด้วยความที่เรากลัวความสูงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงไม่พยายามมองไปทางไหล่เขา และต้องระวังให้มากๆ ขาและข้อเท้านี่เกร็งตลอดเลยค่ะ

เส้นทางลงพอถึง Station 8 จะมีทางแยก ให้สังเกตป้ายดีๆ นะคะ โดยป้ายจะบอกทาง Yoshida Trail (เส้นสีเหลือง) กับ Subashiri Trail (เส้นสีแดง) เรามาจากเส้นไหนต้องลงเส้นนั้น อย่างเช่นกรณีนี้ เรามาจาก Yoshida Trail ก็ต้องลงฝั่ง Yoshida Trail ค่ะ ถ้าลงผิดไปสีแดงจะไปโผล่อีกจังหวัดนึงเลย!

เราใช้เวลาลงทั้งหมดประมาณ 4 ชั่วโมงกว่า ในการไปถึง Station 5 ที่เราเริ่มต้นมา ถือว่าภารกิจการปีนภูเขาไฟฟูจิครั้งนี้สำเร็จเสร็จสิ้นแล้ว!!!

ถึงแม้เราจะไม่โชคดีที่ได้เห็นปากปล่อง เข้าทำนองที่ว่า “ขึ้นอย่างเฮฮา ดราม่าตอนขาลง” 555 แต่ก็ถือเป็นประสบการณ์ดีๆ ที่เราได้เห็นความสวยงามระหว่างเส้นทางที่เราได้ปีนขึ้น อีกอย่างหนึ่งคือ “ใจ” เราเอาชนะใจตัวเองได้ เท่านี้ก็ถือว่าได้กำไรแล้วค่ะ

อยากเป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่ต้องการจะไปพิชิตยอดภูเขาไฟฟูจิสักครั้งในชีวิต ให้ลองไปดูสักครั้ง แล้วเราจะรู้สึกภูมิใจกับสิ่งที่เราได้ทำค่ะ สู้ๆ นะคะ

ปล. ช่วงเวลาสำหรับการปีนภูเขาไฟฟูจิคือเดือน มิถุนายน-ต้นเดือนกันยายนค่ะ “การปีนภูเขาไฟฟูจินั้นไม่ยาก แต่ค่อนข้างลำบาก…มาก 555” เตรียมตัวไปให้ดี มีชัยไปกว่าครึ่งค่ะ

บทความที่เกี่ยวข้อง : ภูเขาไฟฟูจิ (Mt. Fuji) ภูเขาสูงและสวยสุดในญี่ปุ่น

บทความที่เกี่ยวข้อง : ปีนภูเขาไฟฟูจิ…ชีวิตหนึ่งควรต้องลอง!! (ตอนที่ 1)

เรื่องและภาพ: Katai Noi DPlus Guide Team

ครั้งหนึ่งในชีวิต… เราคือผู้พิชิตภูเขาไฟฟูจิ

จากแค่ฝันว่าสักวันจะมีโอกาสได้ไปเที่ยวญี่ปุ่น ปีน ภูเขาไฟฟูจิ (Mt. Fuji) อันยิ่งใหญ่ของดินแดนอาทิตย์อุทัยกับเขาบ้าง… เพราะส่วนตัวเป็นคนชอบไปเที่ยวตามป่าตามเขา ชอบท่องเที่ยวแนวผจญภัยนอนกางเต็นท์บ้าง นอนบ้านอุทยานบ้าง ในขณะนั้น คิดว่าทริปปีนเขาที่ยากที่สุดในชีวิตของเราแล้วก็คือ “ภูกระดึง”ค่ะ

และแล้วฝันก็กลายเป็นจริงขึ้นมา เนื่องจากเพื่อนที่ถูกวางตัวไว้ให้ไปปีนภูเขาไฟฟูจิ ดันป่วยกะทันหัน ดังนั้น หวยจึงมาออกที่เรา เย้! (ขอบคุณสวรรค์) พอหัวหน้ามาถาม เราตอบ ตกลงไป 1,000,000% ทันทีโดยไม่ต้องคิด อิอิ ซึ่งในที่นี้เราจะต้องไปปีนร่วมกับเพื่อนอีกคนค่ะ เป็นผู้หญิงทั้งคู่

แต่เรื่องของเรื่องคือ เรามีเวลาเตรียมตัวกันแค่สองอาทิตย์เท่านั้น! ก่อนอื่นเราเริ่มหาข้อมูลจากรีวิวบนอินเทอร์เน็ตทั่วไป อ่านข้อมูลในรีวิวต่างๆ ถึงความยากง่ายในการปีนภูเขาไฟฟูจิ ซึ่งก็มีข้อมูลให้เราได้ศึกษาเยอะแยะมากมาย มีทั้งเรื่องการเตรียมตัว การเตรียมอุปกรณ์ในการปีนเขา

อีกเรื่องที่สำคัญมากคือ การร่างกายก่อนเลยค่ะ ด้วยความที่เรามีเวลากันแค่สองอาทิตย์ในการเตรียมตัว อย่างน้อยแนะนำให้วอร์มร่างกายให้พร้อมไว้เท่าที่จะทำได้ เช่น วิ่งจ็อกกิ้งสักวันละ 2-3 กม. หรือเดินรอบสวนจตุจักรหรือสวนรถไฟก็ได้ค่ะ เพื่อฝึกการหายใจ และกล้ามเนื้อส่วนขาให้แข็งแรง สำหรับเรากับเพื่อนไม่มีเวลามากนัก ก็อาศัยฝึกขึ้นลงบันไดในตึกออฟฟิศจากชั้น 9 ไปถึงชั้น 39 – 40 ทุกวัน ขอบอกว่าช่วยได้จริงๆ นะคะ

ส่วนอุปกรณ์ที่จำเป็นในการเตรียมตัวในการปีนเขา ใครอยากเที่ยวญี่ปุ่น พิชิตภูเขาไฟฟูจิ ก็เตรียมตามนี้เลยค่ะ ขอย้ำค่ะจำเป็นจริงๆ ไม่ต้องกลัวว่าจะแบกไปเป็นภาระ ^_^

อุปกรณ์ที่จำเป็นสำหรับการปีนภูเขาไฟฟูจิ (Mt. Fuji)

– รองเท้าเดินป่า (Trail Running Shoes) จำเป็นมากค่ะ ไม่แนะนำให้ใส่ผ้าใบธรรมดา เพราะเส้นทางการปีนเขาจะเป็นโขดหิน ก้อนหิน และก้อนกรวด
– เสื้อกันฝน ที่สวมใส่ได้ง่าย และหนาพอที่จะกันลมกันฝนได้ และมีฮูดสำหรับคลุมหัวด้วย
– เป้ที่มีน้ำหนักเบา และมีความทน
– เสื้อผ้ากันหนาวกันลม เสื้อผ้าข้างในที่สามารถระบายอากาศได้ดี และแห้งไว
– กางเกง แนะนำใส่กางเกงผ้า กางเกงผ้าร่ม หรือกางเกงสำหรับปีนเขาไปเลยค่ะ ไม่แนะนำใส่กางเกงยีนเพราะอาจจะอึดอัดได้ ควรเตรียมเลคกิ้งหรือลองจอนใส่ซับในไว้กันหนาวก็ดีค่ะ
– ไฟฉาย ใช้ได้ทั้งไฟฉายมือ และไฟฉายคาดหัว
– น้ำดื่ม อาจจะซื้อจากตู้กดขนาด 500 มล. พกติดเป้สัก 2 ขวดค่ะ เพราะด้านบนน้ำดื่มแพงกว่าปกติประมาณ 3 เท่า
– ขนมขบเคี้ยว ที่มีรสหวาน หรือให้พลังงาน เช่น เยลลี่ ช็อกโกแลต
– ถุงขยะ สำหรับใส่ขยะ เพื่อนำกลับลงมาทิ้งด้านล่าง
– เงิน สำหรับซื้อขนม ซื้อน้ำ ค่าใช้จ่ายเบ็ดเตล็ด และเหรียญใช้เข้าห้องน้ำระหว่างทาง
– ยาสามัญทั่วไป ยาสำหรับโรคประจำตัว
– ออกซิเจนกระป๋อง เป็นสิ่งจำเป็นมาก เพราะเราไม่รู้ว่าเมื่อขึ้นไปด้านบนเขาแล้ว เราจะเป็นโรคแพ้ความสูงหรือไม่
– ไม้เท้าค้ำเดิน สามารถหาซื้อตรงสเตชั่นที่ 5 ได้
– อื่นๆ เช่น หมวกกันแดด และแผนที่

เมื่อเตรียมอุปกรณ์และร่างกายพร้อมแล้ว อีกอย่างที่ต้องเตรียมคือไปคือ ใจ ค่ะ ^_^ ส่วนเราหรอคะ..ถ้าใช้ใจเดินขึ้นคงขึ้นไปถึงเร็วมาก อิอิ ^^ งั้นเราเริ่มไปพิชิตยอดภูเขาไฟฟูจิกันเลยดีกว่า…

เพื่อความสะดวกในการเดินทางในญี่ปุ่น เราเลือกพักที่โรงแรมในตัวเมือง Fuji Yoshida จังหวัดยามานะชิ (Yamanashi) ซึ่งเป็นต้นทางของเส้นทาง Yoshida Trail ที่จะพิชิตยอดภูเขาไฟฟูจิค่ะ

เส้นทางปีนภูเขาไฟฟูจิ (Mt. Fuji)

เส้นทางปีนภูเขาไฟฟูจิ (Mt. Fuji) มี 4 เส้นทางด้วยกัน ได้แก่

– Yoshida Trail เริ่มต้นที่จังหวัดยามานะชิ (Yamanashi)
– Subashiri Trail เริ่มต้นที่จังหวัดชิซูโอะกะ (Shizuoka)
– Gotemba Trail เริ่มต้นที่จังหวัดชิซูโอะกะ (Shizuoka)
– Fujinomiya Trail เริ่มต้นที่จังหวัดชิซูโอะกะ (Shizuoka)

ซึ่งคราวนี้เราพักที่จังหวัด Yamanashi จึงเลือกเส้นทาง Yoshida Trail ที่จุดเริ่มต้นอยู่ใกล้เราที่สุดนั่นเองค่ะ

ตอนเช้าเรากับเพื่อนไปขึ้นรถบัสจากหน้า สถานีรถไฟ Fujisan ชานชาลาที่ 5 โดยรถจะออกทุกๆ ชั่วโมง เราทันเที่ยวเวลา 9:40 น. ค่ารถบัสจากสถานีรถไฟ Fujisan ไปถึง Station 5 ของภูเขาไฟฟูจิ คนละ 1,540 เยน ใช้เวลานั่งรถบัสประมาณ 1 ชั่วโมง 5 นาทีได้

การขึ้นภูเขาไฟฟูจิจะแบ่งออกเป็น Station ต่างๆ เริ่มจาก Station 1 อยู่ที่ตีนเขา ยิ่งสูงขึ้น เลขชั้นก็ยิ่งเพิ่มขึ้น จนถึง Station 10 ที่ยอดเขาค่ะ ซึ่งถนนลาดยางที่รถยนต์เข้าถึงได้จะมาสุดที่ Station 5 ช่วยทุ่นแรงไปได้ถึงครึ่งทาง การนั่งรถมาเริ่มที่ Station 5 เช่นนี้ จึงเป็นจุดเริ่มต้นยอดนิยมของการปีนภูเขาไฟฟูจิค่ะ ^_^

เราไปถึง Station 5 เวลาเกือบ 11 โมง บน Station 5 จะมีร้านค้ามากมาย ซึ่งจะขายพวกอุปกรณ์การปีนเขา ของฝาก รวมไปถึงขนมเครื่องดื่มถ้าใครไม่ได้เตรียมไปก็ซื้อที่ station นี้ได้ค่ะ และไม่ใช่มีแค่ร้านค้านะคะ แต่บน station ที่ 5 ยังมีจุดชมวิวสวยๆ ให้นักท่องเที่ยวที่ไม่ได้ตั้งใจปีนไปชั้นบน นั้งรถขึ้นมาถ่ายรูปได้ด้วย

หรือถ้าใครอยากออกกำลังขาบ้างอะไรบ้าง แนะนำให้เดินขึ้นไปชมวิว บน station ที่ 6 และ 7 ได้ค่ะ ระยะทางไม่ไกลมากนัก รับรองวิวทิวทัศน์ข้างบนส่วยงามคุ้มกับที่เหนื่อยขึ้นไปแน่นอนค่ะ นอกจากนี้ยังมีบริการนั่งรถม้า หรือขี่ม้าขึ้นไปก็ได้ค่ะ ที่ Station 5 มีให้บริการอยู่ แต่สำหรับเราต้องปีนเท่านั้น อิอิ

เรากับเพื่อนพอถ่ายรูปที่ Station 5 ได้รูปสวยๆ เป็นที่พอใจแล้ว ก็ขอแวะเข้าไปซื้อไม้ค้ำสำหรับปีนเข้าซะหน่อย เลือกซื้อเสร็จเรียบร้อยก็เริ่มออกสตาร์ทกัน สำหรับไม้เท้าราคา 800 เยน ค่ากระดิ่ง 300 เยน ส่วนใครต้องการธงชาติญี่ปุ่นด้วยก็บวกไปอีก 300 เยนค่ะ

เราเริ่มเดินจาก station ที่ 5 ราว 11 โมงนิดๆ ช่วงตีนเขาจะมีจุดจำหน่ายตั๋ว ค่าขึ้นคนละ 1,000 เยน มีพวงกุญแจไม้เป็นที่ระลึกให้ด้วยค่ะ

เราเดินไปตามทาง Yoshida Trail ค่ะ ซึ่งเป็นเส้นทางที่เดินง่ายที่สุด เดินขึ้นไปเรื่อยๆ ยังไม่เหนื่อยมากค่ะ เดินยังไม่ถึงไหน เห็นวิวช่วงแรกๆ ก็เริ่มสวยแล้ว โชคดีวันที่เราขึ้นอากาศแจ่มใสมาก แดดดีเลยทีเดียว ^_^ วิวข้างหน้าเราเป็นปุยเมฆลอยเต็มท้องฟ้าไปหมด ยิ่งตัดกันกับสีท้องฟ้า ที่เป็นสีฟ้าจริงๆ ค่ะ ยิ่งสวยอะไรเช่นนี้ ทำให้เราเริ่มอยากขึ้นไปเห็นข้างบนยอดเร็วๆ แล้วสิ ป่ะรีบเดินกัน…

เราเดินขึ้นไปเรื่อยๆ จาก station ที่ 5 ไปถึง station ที่ 6 ระยะทางไม่ไกลกันมาก และยังไม่ถึงกับต้องปีน บริเวณนี้เดินขึ้นได้สบายๆ เป็นเส้นทางพื้นดินราบๆ สลับกับก้อนหินบ้างเล็กน้อย ถือเป็นการวอร์มอัพไปในตัว ^_^

เมื่อถึง Station 6 จะเป็นจุดที่ทุกคนจะแวะพักถ่ายรูป ชมวิว ประทับตราไม้เท้า หรือเข้าห้องน้ำกันค่ะ ค่าเข้าห้องน้ำ 200 เยน ต่อครั้ง ควรเตรียมเหรียญให้พอดีค่ะ เพราะไม่มีทอน เราต้องหยอดใส่กระปุกเอง ห้องน้ำทุกๆ station จะเสียค่าเข้าประมาณนี้ค่ะ

เรากับเพื่อนแวะพักและถ่ายรูปที่ station ที่ 6 สักพักก็เริ่มเดินทางกันต่อค่ะ

จาก station ที่ 6 ไปยัง station ที่ 7 เริ่มเป็นทางไต่ระดับ แต่ไม่ถึงขั้นลำบากมาก จะมีทางที่เป็นขั้นบันไดให้บ้างเป็นระยะๆ ก่อนใกล้จะถึง station ที่ 7 เส้นทางจะเริ่มมีให้ปีนป่ายบ้างเล็กน้อย ส่วนสภาพอากาศเมื่อใกล้ถึง station ที่ 7 จะเริ่มมีเมฆหมอกปกคลุม เราจะได้สัมผัสกับปุยเมฆแบบระยะประชิดตัวกันเลยทีเดียว.. ฟินมากๆ ค่ะขอบอก

พอถึง Station 7 จะเราขอนั้งพักสักแป๊บ.. ที่ station นี้จะมีร้านรับบริการแสตมป์ลายปั๊มบนไม้ค้ำปีนเขา ที่เราซื้อมาจากร้านขายอุปกรณ์ปีนเขาที่ station ที่ 5 นั่นแหละค่ะ ราคาจะแตกต่างกันไปตามความสูงแต่ละ station

สำหรับ station นี้เราจ่ายไป 300 เยนค่ะ (และก็ได้ปั๊มแค่ station เดียว เปลือง 55) เรานั่งพักพอให้หายเหนื่อย กินขนม และตียิมโปเกม่อน อิอิ (ลืมบอกไปค่ะ ว่าที่แต่ละ station ของภูเขาไฟฟูจิมียิมโปเกมอนให้คนเล่น Pokémon GO แวะตียิมด้วยนะ 55)

เมื่อพักผ่อนจนหายเหนื่อยแล้ว จุดหมายปลายทางในคืนนี้ของเรา คือ Station 8 เราจองที่พักที่ โรงแรม Gunso – Muro ไว้ค่ะ (ราคาสองคน 15,900 เยน ต่อคืนรวมอาหาร 2 มื้อ คืออาหารเย็นกับอาหารเช้า) โดยจองผ่านเว็บไซต์ http://www.mfi.or.jp/fujisan/english/index.html และไปจ่ายเงินตอนเช็กอินค่ะ

พอมองขึ้นไปเห็นเป็น station ลิบๆ คิดว่าเป็น station ที่ 8 แน่ๆ อีกนิดเดียวก็คงถึงแล้วววสินะ เย้!

จาก station ที่ 7 ไป 8 ตรงนี้เราเรียกว่า “ปีน” ได้เต็มปากเต็มคำเลยค่ะ ^_^” เส้นทางชันมากขึ้น ต้องเริ่มใช้มือจับก้อนหินสลับใช้ไม้ค้ำเพื่อพยุงตัวขึ้นไปเรื่อยๆ

จากที่มองเห็น Station ที่ 8 ที่ว่าลิบๆ เอิ่มมม.. รู้สึกไม่ใกล้แล้วสินะ เพราะมันคือจุดแวะพักต่างหาก ในใจก็คิดเมื่อไหร่จะถึงสักที เมฆหมอกเริ่มปกคลุม คือตอนนี้เราอยู่ทามกลางเมฆและหมอกนั่นเอง เมื่อกระทบกับใบหน้ารู้สึกเย็นๆ แต่มีข้อดีคือช่วยให้หายเหนื่อยได้บ้างเล็กน้อย เราปีนขึ้นไปเรื่อยๆ มองเห็นที่พักเหมือนใกล้แต่ไม่ถึงสักที ^_^

และแล้วเราก็มาถึงที่ Station 8 ในเวลาเกือบหกโมงเย็น (เริ่มออกจาก Station 7 เวลาบ่ายโมงครึ่ง) รู้สึกดีใจมากนี่เราถึงแล้วใช่มั้ย!!

เพื่อนเราลองเข้าไปถามดูว่าใช่ที่พักที่เราจองไว้หรือเปล่า ในใจเราตอนนี้คืออยากจะยกเป้ออกจากหลังมากกก รู้สึกเริ่มมีความหวังว่าจะได้พักแล้วๆๆๆๆ ^_^

แล้วเพื่อนเราก็กลับมาเพื่อบอกกับเราว่า… ยังไม่ถึงที่พักของเราจ้า! ที่พักเราต้องเดินขึ้นไปอีกน่าจะประมาณอีก 2 ชั้นได้ แทบจะเป็นลมตรงนั้น ฮ่าๆๆๆ

เพราะนี่เป็นเส้นทางปีนภูเขาไฟฟูจิแสนทรหด ถ้าไม่ โหด – มันส์ – ฮา ก็ไม่สมเป็นภูเขาไฟฟูจิสิเนอะ! ตอนหน้า เราจะขึ้นไปดูหน้าตาของ “โรงแรมบนภูเขาไฟฟูจิ” ที่มาพร้อมกับประสบการณ์นอนบนเขาสูงๆ กันค่ะ รับรองว่าที่พักบนเขาก็ โหด – มันส์ – ฮา ไม่แพ้การปีนเขาเลย ตามมาดูกันเลยค่ะ!

อ่านต่อ : ปีนภูเขาไฟฟูจิ…ชีวิตหนึ่งควรต้องลอง!! (ตอนที่ 2)(จบ)

เรื่องและภาพ: Katai Noi DPlus Guide Team